Chromatografia tuszu flamastrów
Wykonano rozdział chromatograficzny tuszu flamastrów techniką TLC (Thin layer chromatography – chromatografia cienkowarstwowa). Na płytce pokrytej adsorbentem (tlenek glinu) naniesiono flamastrami plamki, a następnie rozwinięto chromatogram używając jako eluenta mieszaniny etanol-octan etylu-woda. Różne składniki tuszu przemieszczały się na płytce z różną szybkością, zależnie od ich oddziaływań z adsorbentem i eluentem. Okazało się, że tusz flamastrów jest mieszaniną złożoną z wielu barwników, a niektóre z nich wykazują zdolność do fluorescencji (w świetle UV).

Równowaga hydratacji jonów Co²⁺

Rozpuszczono niewielką ilość CoCl₂·6H₂O w izopropanolu. Otrzymano niebieski roztwór, którego barwa pochodziła od jonów CoCl₄^2-. Kroplami dodawano wodę aż do uzyskania barwy różowej, pochodzącej od heksaakwakobaltu. Reakcja wymiany ligandów przebiega wg równania:

CoCl₄^2- + 6H₂O ⇄ Co(H₂O)₆²⁺ + 4Cl^–

Reakcja hydratacji jest egzotermiczna, zatem zgodnie z regułą przekory, ogrzewanie powinno spowodować przesunięcie równowagi w stronę tworzenia substratów – a zatem zmianę barwy z różowej na niebieską.

Probówkę z różowym roztworem wstawiono do gorącej łaźni wodnej – roztwór dość szybko przybrał barwę niebieską. Po ostudzeniu powróciła barwa różowa.

Przeprowadzono też syntezę chloromiedzianu dietyloamoniowego – substancji o właściwościach termochromowych

Otrzymany związek ma barwę zieloną, która w temperaturze ok. 53°C przechodzi w żółtą (wiąże się to ze zmianą struktury). Po ochłodzeniu powraca barwa zielona.